Kochana moja…

W końcu odpisuję.

Przepraszam, że nie zawsze mam czas, że czasami musisz czekać…

Ostatnio pisałam książkę. Cały czas coś piszę, ale ta moja najnowsza powieść, to będzie coś. Tyle pracy i serca w nią włożyłam.  Zobaczysz, nie zawiodę Cię.

„Kiedyś się odnajdziemy” to taka powieść od której ściska serce.

Wybacz milczenie… Wiem, że jesteś wyrozumiała i cierpliwa.

Poznałyśmy się przypadkiem. Chociaż ja nie wierzę w przypadki, a w cudowne zrządzenia losu.

Ktoś polecił Ci moją książkę i po nią sięgnęłaś, a może zobaczyłaś ją na półce w księgarni. Twój wzrok przyciągnęła okładka, albo opis na niej. I tak się zaczęła Twoja przygoda z moimi książkami. A może się mylę? To jak było?

Widziałam Cię kiedyś jak czytałaś w autobusie. Uśmiechnęłam się pod nosem. Nie miałam śmiałości podejść, byłaś taka zaczytana. To dobrze. Nawet nie wiesz, że wtedy moje serce wywijało koziołki. To takie uczucie, jak przy pierwszej miłości. Zwariowane, nieśmiałe, które idzie na żywioł. 🙂

Widziałam Cię na spotkaniu autorskim, na Targach Książki. Dziękuję, że chciało Ci się stać w kolejce, by chwilę ze mną porozmawiać.

Dziękuję Ci za wszystkie upominki. Nie trzeba było, najważniejsza jest Twoja obecność. Ale dziękuję. Z tego czerwonego notesu wciąż korzystam, z tej filiżanki chętnie piję poranną kawę, ten kwiat piwonii cudnie zdobił mój pokój. Ten naszyjnik i kolczyki chętnie noszę. Zakładka do książki, pierniczki, ciasteczka. Wszystko takie cudne. I od Ciebie!

Tyle radości od Ciebie otrzymuję, kiedy do mnie piszesz, kiedy wstawiasz komentarz, kiedy potrzymasz za rękę, na spotkaniu, albo, kiedy się tak do mnie uśmiechniesz.

Chciałabym Ci napisać, że dobrze, że jesteś. Bo to, że jesteś, motywuje mnie do działania.

Niekiedy mam kiepski dzień, a kto go nie ma? Beczeć mi się chce i wszystko mnie wkurza. I wtedy pojawiasz się Ty: „ Z Twoimi książkami, tak się cudnie zapomina”. I świat w jednej chwili staje się piękniejszy.

Nie zmieniaj się.  Bądź taka, jaka jesteś. A opinie innych miej gdzieś.  Ludzie zawsze będą gadać.

Rób swoje. Spełniaj marzenia. Tupnij nogą, a co? Nie zgadzaj się, na to, na co zgodzić się nie chcesz.

Becz, jeśli chcesz.

Jedz lody karmelowe ( wpisz swój ulubiony smak) , pójdzie w cycki. 🙂

Uśmiechaj się do życia.

Spójrz na to, co masz. Widzisz ile tego? Wypadałoby nie narzekać, z czystej przyzwoitości. Ale czasami trzeba, bo człowieka nosi. Też mi się zdarza. Rzadko, ale są takie dni, że ponarzekam, że deszcz, a miało świecić słońce.

Napij się kawy, odpocznij, wyluzuj. Wiesz, ze czasami trzeba wrzucić na luz.  Nawet pod górkę można i na luzie. 🙂

To, do następnego razu… Odpiszę szybciej. Obiecuję!

Twoja Gabi